Wout overleed op 19 april, twee dagen na zijn 90e verjaardag.
Hij werd op 1 mei 1952 lid van de Rotterdamse Wandelsport Vereniging. Er ontstond een bijzondere band tussen Wout en de RWV die bijna 71 jaar zou duren. Vanwege zijn grote verdiensten voor de vereniging werd hij in 1998 benoemd als erelid van de RWV. Tijdens onze ledenvergadering in januari werd Wout in het zonnetje gezet omdat hij 70 jaar lid was van RWV. Hij kreeg een unieke speld “70 jaar RWV”. Wout straalde en was energiek aanwezig. Hij was zelf met zijn rollator met openbaar vervoer vanuit Spijkenisse naar Rotterdam gekomen.

Wout was een enthousiaste wandelaar. Al in 1952, op 19-jarige leeftijd, liep hij zijn eerste Brussel-Rotterdammars. Er zouden er vele volgen en ook toen in 1966 de Brussel-Rotterdammars vervangen werd door de Nijmegen-Rotterdammars bleef Wout deelnemen. Voor het laatst in 1998, toen hij als 65-jarige aankondigde met Nijmegen-Rotterdam te stoppen. Het was zijn 35e deelname en hij had uitgerekend, zo zei hij, dat niemand hem voor de eeuwwisseling zou kunnen inhalen.

Sportieve hoogtepunten waren er in overvloed. Wout was één van de deelnemers aan Parijs-Amsterdam (520 km in 7 dagen) in 1964. En hij werd in 1966 in Engeland Centurion C402. In al die jaren was Wout een vaste deelnemer aan snelwandelwedstrijden. Hij bleef dit tot op hoge leeftijd volhouden en vele malen liep hij Nederlandse records in de leeftijdsklassen M70 en M75. Ook liep hij marathons over de hele wereld. Een harde klap was het, toen zijn vrouw Annie voor het eerst met zo’n verre reis mee zou gaan, maar onderweg vanuit huis naar het metrostation plotseling kwam te overlijden. Plotseling stond Wout er alleen voor, maar hij bleef actief, zowel als sportman en als vrijwilliger.

Als vrijwilliger heeft Wout een lange carrière achter de rug. Hij maakte jarenlang deel uit van het RWV- bestuur. Toen contributie nog contant betaald moest worden, haalde Wout die bij vele leden maandelijks op. Wout verzorgde lange tijd de administratie van de lotto/toto, wat de RWV veel geld opleverde. Ook zijn vrouw Annie was jarenlang actief in de verzorging bij wandeltochten. Toen Wout zelf gestopt was met Nijmegen-Rotterdam bleef hij bij de binnenkomst van de wandelaars actief. Tassen sjouwen, tafels en stoelen verschuiven, Wout bleef er graag bij betrokken. Een route pijlen, jureren bij een wedstrijd, je deed nooit vergeefs een beroep op Wout.

Bijzonder was zijn nominatie voor Vrijwilliger van het jaar in Rotterdam. Zijn foto op een grote vlag heeft toen een tijdje op de Boompjes gehangen. En hoewel Wout zelf al zei dat ze daar toch nooit een wandelaar voor zouden kiezen was hij terecht trots op die nominatie! Ook werd hij later genomineerd als Sportvrijwilliger van het jaar van Rotterdam. Hij behoorde tot de laatste drie kandidaten. Ook hier werd geen wandelaar gekozen, maar Wout keek met veel plezier terug op de VIP-dag die hij beleefde.

Met het overlijden van Wout is een stuk historie van de RWV afgesloten. Wout zal in onze herinnering blijven als een buitengewoon sportman, die niet van opgeven wist. Waar anderen stopten ging Wout door. Ook zullen we hem blijven herinneren als iemand die altijd bereid was om te helpen. Zijn bescheidenheid, zijn trouw, zijn vasthoudendheid, zijn doorzettingsvermogen, zijn aanmoedigingen voor anderen, Wout was een bijzonder mens.

Zijn zoon Ewout en dochters Hannie en Yvonne, de kleinkinderen en alle andere familieleden en vrienden wensen we veel sterkte toe!

Het RWV-bestuur