Super zwaar, super nat, super koud, super gezellig, super mooi, super lekker en daarom bijzonder om mee te maken. Negenenveertig deelnemende wandelaars. Eenderde van het deelnemersveld is debutant op deze langste wandeling van Nederland. Maar ook aan de start Annie van der Meer (37emaal) en andere toppers zoals Wilma Driessen die voor de 10e maal deze 160 kilometer wandelde.
Na ongeveer 2 minuten wandelen voelden we de eerste miezer regen. Dat was nog geen probleem. Maar voor de eerste verzorgingspost begon de echte regen. Een stortbui die toen nog extreem leek. Nou… later bleek dat het nog erger kon worden. Alhoewel er heel soms zaterdagmiddag een zonnetje te zien was werd de tijd tussen de buien korter. In de nacht en de ochtend van zondag wisselden buien, lichte regen en stortbuien elkaar af. De temperatuur zakte in de loop van de nacht en kwam de volgende ochtend niet boven de 14 graden. Het KNMI meldde dat dit de koudste 18 september was die men ooit had gemeten. Door de nattigheid voelde die lage temperatuur nog kouder. Tot zover de weersomstandigheden tijdens deze 55e Nijmegen-Rotterdam.
De voorbereidingen waren voor bestuur en vrijwilligers niet gebruikelijk. Door een besluit de routes een opfrisbeurt te geven werd er vooraf heel veel tijd gewerkt aan verkennen en uitwerken van nieuwe stukken route. Uiteindelijk was 85,3% van de 159,8 km nieuw. Meer natuur en afwisseling was het uitgangspunt. Ook liever niet meer langs de hei bij Ede waar we ieder jaar ‘last’ hadden van de Airborne herdenkingen. En, misschien ook wel eens een stukje dorp of een leuk stadje. Het resultaat hebben de deelnemers kunnen zien. Er waren over die nieuwe route heel veel mooie positieve reacties. Toch zijn er ‘nadelen’ aan zo’n nieuwe route. De pijlers en verzorgers moeten ook allemaal op de juiste plekken komen en de juiste route volgen. Moderne techniek (GPS), goede voorbereiding en documentatie plus een goede dosis samenwerking zorgde er voor dat dit prima is verlopen.
Bij een wandeling van deze omvang gaat er ook wel eens wat mis. Ondanks dat de route tot op het laatste moment, uitgebreid werd gecontroleerd hadden we een aantal verwachtte en onverwachte omleidingen. Als voorbeeld; In de laatste kilometers was er een boom op de route gevallen en maakte de pijlers ter plaatse een omleiding. Een verzorgingsbus kreeg plotseling een lekke band. Helaas was deze ook niet te repareren en kon de bus niet verder. Toch stond de geplande verzorgingspost voor aankomst van de eerste wandelaars op zijn plaats. Dat kan door de flexibele samenwerking van een prachtig team vrijwilligers. Daar zijn wij als RWV trots op!
En dan de deelnemers. Hoe ging het met hen? Samengevat kunnen we zeggen dat het een slagveld was. In het totaal vielen 13 van de 49 wandelaars uit. De corona jaren zullen iets van onwennigheid hebben achter gelaten. Maar bovenal waren de extreme temperatuur en regen en de gevolgen daarvan de reden voor het opgeven. Ook bij de 36 deelnemers die wel tot in Rotterdam wandelde was de zwaarte van deze editie goed zichtbaar. Hoe bijzonder is het als je kan zeggen dat je de editie van 2022 van Nijmegen-Rotterdam hebt uitgelopen? Daar mag u met recht trots op zijn.
Speciaal was de deelname van Olympisch zwemkampioen Maarten van der Weijden. Hij gebruikte deze 160 kilometer lange wandeling in zijn trainingsopbouw. Van 18 t/m 24 juni 2023 gaat Maarten van der Weijden de extreme uitdaging van de Elfstedentriathlon aan. Hij zal de Tocht der Tochten achter elkaar, met zo min mogelijk rust, zwemmen, fietsen en lopen. Vergaren van sponsorgeld voor de Maarten van der Weijden Foundation en dus voor onderzoek tegen kanker is de belangrijkste reden voor al deze bijzondere prestaties. Je kan aan die wandeling van 200 km ook meedoen. Kijk daarvoor op de website van deze foundation. U kan natuurlijk Maarten ook sponsoren naar aanleiding van zijn deelname aan Nijmegen-Rotterdam. Dat kan op zijn speciale Nijmegen-Rotterdam pagina.
Samen uit, samen thuis. Dat is het motto van Nijmegen-Rotterdam. Dat proberen we te bereiken door optimale verzorging en goede begeleiding. De deelnemers spelen daarbij ook een belangrijke rol. Zij helpen elkaar onderweg door de zware momenten heen. Houden elkaar wakker bij slaap of houden het tempo vast als iemand daar even moeite mee heeft. En dat was dus ook super.